اربعین یعنی :
وقتی زنگ کاروان عشق بر می‌خیزد برخیزی ، بهانه نشناسی
و با حسین تا حسین سفر کنی ،
عاشقانه از کربلا بگذری ، تا عاشقانه کربلا در تو بگذرد . . .
باز عاشوراییان پیدا شدند
باز هم سوداییان شیدا شدند
اربعین غصه های گل کجاست
اربعین ناله بلبل کجاست
اربعین عشق ، عباست چه شد
اربعین ، فریاد احساست چه شد
اربعین حسینی تسلیت باد ...
فرارسیدن محرم بهانه ای برای من شد که بعد از 1 ماه و نیم برگردم لاجیم ، تصاویر زیر در این فرصت گرفته شده .
منتظر ادامه این تصاویر باشید...
بقیه تصاویر در ادامه مطلب :
تصاویر اختصاصی سامانه مجازی روستای لاجیم از شام غریبان 1393 که در زمین جنب مزار برگزارشد ::
عکس : محسن سرتاره لاجیمی
****
***
ادامه تصاویر در ادامه مطلب :
تصاویر آرشیوی از محرم لاجیم در سالهای 91 و 92
عکس : محسن سرتاره لاجیمی
برای مشاهده بقیه تصاویر به ادامه مطلب مراجعه کنید
با اشک هاش دفتر خود را نمور کرد در خود تمام مرثیه ها را مرور کرد
ذهنش ز روضه های مجسم عبور کرد شاعر بساط سینه زدن را که جور کرد
احساس کرد از همه عالم جدا شده ست
در بیت هاش مجلس ماتم به پا شده ست
در اوج روضه خوب دلش را که غم گرفت وقتی که میزو دفتر و خودکار دم گرفت
وقتش رسیده بود به دستش قلم گرفت مثل همیشه رخصتی از محتشم گرفت
باز این چه شورش است که در جان "واژه" هاست
شاعر شکست خورده ی طوفان "واژه" هاست
بی اختیار شد قلمش را رها گذاشت دستی ز غیب قافیه را کربلا گذاشت
یک بیت بعد واژه لب تشنه را گذاشت تن را جدا گذاشت و سر را جدا گذاشت
حس کرد پا به پاش جهان گریه می کند
دارد غروب فرشچیان گریه می کند
با این زبان چگونه بگویم چه ها کشید بر روی خاک وخون بدنی را رها کشید
او را چنان فنای خدا، بی ریا کشید حتی براش جای کفن؛ بوریا کشید
در خون کشید قافیه ها را، حروف را
از بس که گریه کرد تمام لهوف را
اما در اوج روضه کم آورد و رنگ باخت بالا گرفت کار و سپس آسمان گداخت
این بند را جدای همه روی نیزه ساخت خورشید سر بریده غروبی نمی شناخت
بر اوج نیزه گرم طلوعی دوباره بود
او کهکشان روشن هفده ستاره بود
خون جای واژه بر لبش آورد و بعد از آن... پیشانیش پر از عرق سرد و بعد از آن...
خود را میان معرکه حس کرد و بعد از آن... شاعر برید و تاب نیاورد و بعد از آن...
در خلسه ای عمیق خودش بود و هیچ کس
شاعر کنار دفترش افتاد از نفس
سید حمید رضا برقعی
آقا سلام برغزل و اشک و ماتمت
بر مسجد و حسینیه و روضه و دمت
چندی گذشت در غم هجران اشک تو
پر می کشید دل به هوای محرّمت
آقا سلام ماه محرّم شروع شد
آمد بهار زخم دل ما و مرهمت
خون می شود دل همه عالم زه قصه ی
آن لحظه های آخر و گودال و آن غمت
